วันศุกร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2556

ว่านตอด รวบรวมโดย ร.ต.สวิง กวีสุทธิ์ ร.น. พิมพ์เมื่อพ.ศ.๒๕๐๘

ว่านตอด รวบรวมโดย ร.ต.สวิง กวีสุทธิ์ ร.น. พิมพ์เมื่อพ.ศ.๒๕๐๘ กล่าวไว้ว่า " ว่านตอด ลักษณะลำต้นใบเหมือนใบหนาด ใบหรือยาง ถ้าถูกเข้าในขั้นแรกจะเป็นผืนแดงบวมขึ้นมา และมีอาการปวดตอดกระตุกอย่างมาก เมื่อถูกแล้วให้เอารากของมันฝนกับน้ำผนทาตรงที่ผื่นแดงจะค่อย ๆ ทุเลาลงตามลำดับ "
ถือเป็นว่านอันตราย ว่ากันว่าคนเมื่อก่อนปลูกไว้แนวรั้วบ้านเพื่อกันขโมย พ่อหมอพื้นบ้านแถวปากช่องเล่าว่าเคยมีพวกเก็บค่าไฟฟ้ามั้งทะเล่อทะล่าไปโดนล้มทั้งยืนเหมือนถูกไฟช๊อต  จำไม่ได้ว่าแกแก้ให้เขาอย่างไร  พ่อหมออีกรายที่อยู่ห้วยแถลงก็ปลูกแกเอาสุ่มไก่ครอบเอาไว้
คนโบราณปลูกไว้สำหรับทำรั้วกันมิจฉาชีพ โจรขโมย พิษของว่านเมื่อถูกแล้วจะเป็นผื่นคันทั่วตัวและผื่นคันนั้นจะเป็นแผลกินถึงกระดูก รักษาไม่ถูกอาจถึงตายได้


เมื่อถูกว่านตอด ให้กินว่านขอทองแก้ หรือพญาว่าน จะหายและใช้บดผสมยาเส้นทาตามตัวด้วย รูปและเรื่องจากnatres.skc.rmuti.ac.th
เอามาลงไว้ให้ดูเพราะทุกวันนี้ก็ยังมีคนปลูกอยู่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น